Бүгінде біздің нағыз әлсіз тұсымыз – әр отбасының бала-шағасына жүйелі ұлттық тәрбие беруден аса осалдық танытып тұрғаны. Бұған себеп – Ресейдің патша үкіметінің отарлау саясатын Кеңес үкіметі аса ыждағаттықпен жалғастыруы қазақты ұлттық санасынан айыру үшін ғасырлардан қалыптасқан жүйелі ұлттық тәрбиемізді жоюда аяусыз көптеген жұмыстар жүргізуі. Бұның әсері тек қарапайым адамдарға емес, тіпті Кеңес үкіметінің тұсында барша елі-мізге танылып, бүгінде ұлы тұлғаларға теңеп жүрген асылдарымызға да әсер етті. Мысалы, біздің ақын, жазушыларымыздың өздері мықты болғанымен, олардың ұрпақтарының кейбірі тіпті өз әкелерінің еңбектерін оқы-мауы. Бұл не деген түсініксіз жағдай?! Оқымауға себеп – әкесінің еңбектері қазақша жазылған. Ықыласы болса, қазақшаны аудартып алдыруға да болады ғой, бірақ олар оны да қажетсінбейді. Сонда ел болып ардақтайтын тұлғалардың ұрпағы неге осылай болған? Бұл да қасірет емес пе? Бұл тәрбиенің жемісі емес пе?..

Қазір елімізде жастарымызға білім-ғылыммен айналысуға есік ашық, тіпті шет елдерде де оқуға мүмкіншіліктері бар. Бірақ осы жастарымызды ұлттық тәрбиемен қоса тәрбиелемесек, кей жағдайда аса білімді деп жүргендеріміздің өздері елдің мүддесіне қызмет етпеуі ықтимал.
Мәңгілік ел боламыз десек ұлттық тәрбиемізді мемлекет идеологиясының негізгі діңгегі ретінде қарағанымыз жөн. «Ел боламын десең бесігіңді түзе» деп атам қазақ текке айтпаған, сондықтан бала тәрбиесіне әрқайсымыз аса жауапкершілікпен қарайық!

Ақбай БАРЖЫҰЛЫ