Көбіміз ауылда туғанбыз. Осы ауылыңның маңындағы ескі қорымдарға көз салып, мән бердіңіз бе? Үнсіз айдалада қасқайып тігінен тұрған немесе сынып құлаған, құмға көмілген құлпытастар кімге қойылғанын білесіз бе? Бұған бәріміз де тұшымды жауап бере алмаймыз. Себебі құлдық санадан азат санаға өтпедік. Шын мәнінде құлпытас – қазақтың ұлттық рухы, тілі, діні, тарихы, жазба мәдениеті, сәулет және қолөнер өркениеті, жердің нағыз иесі кім екендігін дәлелдейтін шекаралық белгі, әр адамның тікелей ата-бабасы.
Тамыры терең тарихымызды тыңғылықты зерттеуге биыл аса мән берілер деген үміттемін. Тарихымыздың ажырамас бөлшегі құлпытастар бұдан тыс қалмайтынына сенемін.
Бабаларымыз айтқан «Ұлдарымыз – құл, қыздарымыз – күң болмасын» десек, құр сөзден іске көшейік.

Ақбай БАРЖЫҰЛЫ