Тұнық өңің түрен салғандай тілінген,
Жыламағын, Күнікей қызша күлімде.
Таң ағарса топ ете түскен тұнбадай,
Ерке шықтар қарашығыңа ілінген.

Таза жылау керек те шығар айласыз,
Тек сұрарым ұшпақ қыласы қайда сіз?
Жылап, жылап жұбанам дейсің сен әлде,
Бірақ, бірақ бос әуре бәрі, пайдасыз.

Сұрқия күзді бездірер әлі көктемде,
Езу тартып үт күншуағын сепкенде.
Кемсеңдеме кәрі кемпірдей, күлімкөз,
Тасқа айналып тәкаппарлығың кеткен бе?

Ащы тамшы қасіретіңе сия ма?
Алып ұрған алыбыңды да жиі ағат.
Жігіт жүрек жер болады деп мендегі,
Сайтан ойға сенделсең егер қиянат.

Қорқасоқтар кермарал құсап сыңайың,
Жәудіркөз қыз жаңына жәрдем қылайын.
Сен жылама, жасыңа дәтім төзе алмас,
Мен-ақ сен боп еркек басыммен жылайын.
КЕЛІСЕСІҢ БЕ?