Бұрын балабақша, мәдениет үйі, полиция, қарттар үйі, түрме, тағы басқалары бүгінгідей мемлекеттен қыруар қаржы бөліп, қызмет көрсететін орындар болған жоқ. Ағайын-туманың топтасып бірге өмір сүруі осы мәселені оң шешуге мүмкіндік берді. Әр адам өзінің жеті атасына дейін жетік біліп, жеті атаға дейін қыз алыспау қағидасын қатаң сақтады. Бүгінде қазақ тектілігіне ата-бабасына қарыздар. Енді біз ұрпағымыздың алдында осы қарызымызды орнымен өтеуіміз қажет. Қазіргі кезде заманның ағымына қарай ағайын адамдар бір жерде отырмайды. Әрқайсысы өзіне қолайлы жерге қоныстанады. Себебі оның қауіпсіздігін мемлекет толық қамтамасыз етуде. Күйбің тіршілікпен жүріп көп-шілік ағайынмен араласпайды, кейбірі аталастарынан тараған замандастарын тіпті жақын санамайды. Осыдан-ақ әр ұрпаққа алыстаған сайын қаны туыс адамдар жат болуда.