«Қарнымның ашқанына емес, қадірімнің қашқанына жылаймын» - дейтін жетім бала есіңізде ме?! Тәуба, талай ғасыр тапаған отаршылдықтың табаны астында жоғалған рухымызды, жанышталған намысымызды жоқтап күйзелген ұлт зиялылары-ның көз жасы кебетін уақытқа да жеткен секілдіміз. Соңғы кезең сергелдеңі көп, тіршілікке тар, тұрмысқа ауыр келсе де, санамыз серпіліп, көз алдымыздағы тұман тарап келе жатқандай. «Кімнен таяқ жегендей біздің түріктің баласы. Алдырып жүрген дұшпанға аузының аласы» деген ақиқатты ұғып, алға ұмтылған өрендер бар. Тегінің тектілігін таныған ұрпақ бар. Үміт соларда. Тәңірім жар болсын!

Қазбек ҚҰТТЫМҰРАТҰЛЫ,
журналдың бас редакторы