Оның мұңын естіп қалған бір ақсақал:
– Ей, қарағым, сен несіне қайғы-расың? Байлықтың бәрі өзіңде тұр ғой, – депті.
Ақсақалдың сөзін мені мазақта-ғаны деп түсінген жігіт:
– Сіз қайдағы байлықты айтып тұрсыз? – деп ашуланыпты.
Ақсақал ештеңе болмағандай сабыр сақтай отырып:
– Шырағым, сен екі көзіңді маған сатшы. Мен саған қалағаның-ша алтын, күміс берейін! –дейді.
Жігіт ашуланып:
– Екі көзден айырылғаннан кейін сіздің алтын, күмісіңіздің керегі не? Ондай байлығың өзіңе!
Ары қарай он екі мүшесіне біртіндеп саудаласып, сұрай бастаған ақсақалға әбден ашуы келген жігіт:
– Ат басындай алтын берсеңіз де, ешқайсысын сатпаймын! Өйтіп мүгедек болар жайым жоқ! – деп кесіп тастапты.
Сонда барып ақсақал:
– Е, ендеше адамның ең қымбат байлығы – денінің саулығы. Сен сияқты төрт мүшесі түгел адам – бай адам. Оны ешқандай алтын, күміске айырбастап ала алмайсың! – деген екен.

Әжемнің ертегілері.
Қазақ ертегілерінің антологиясы.
– Алматы: «Аруна» баспасы.